Angst is een slechte raadgever, maar in de praktijk wel een hele belangrijke. Vingers omhoog: wie laat zich nooit door angst leiden? De raad die angst vaak geeft, is om iets niet te doen. Lekker veilig, maar ook iets waar je later spijt van kunt krijgen.
Veel beweging wordt in de kiem gesmoord, ideeën sterven een vroege dood en wat je eigenlijk zou willen, wordt van tafel geveegd. Dat is jammer, om het maar voorzichtig uit te drukken. In het boek ‘Als ik het leven over mocht doen’ van Bronnie Ware is één van de meest gehoorde spijtbetuigingen van mensen op hun sterfbed dat ze wilden dat ze meer hun hart hadden gevolgd, meer hadden gedaan wat ze echt wilden doen.
Verlangen voeden
Angst verlamt en weerhoudt je ervan te doen wat je ten diepste wilt. Maar… dat hoeft niet. Tegenover angst staat verlangen, dat wat je hart zo graag wil. Wanneer je dat verlangen voedt en aandacht geeft, wordt het groter. Totdat het uiteindelijk groter is dan je angst.
Moed nodig
Nee, ik denk niet dat de angst ooit helemaal weggaat. De vraag is alleen of je jouw leven (en werk) daardoor laat bepalen. Er is moed voor nodig om je te ontworstelen aan de klauwen van de angst die je in hun greep houden. Om in plaats daarvan te kijken naar het vriendelijke gezicht van je verlangen, om langs de angst heen te stappen en je verlangen te volgen.
Geen spijt
Wat je ervoor terugkrijgt, is dat je de held in jezelf ontdekt. De held die ondanks zijn angst besluit zijn (of haar) eigen weg te gaan. Dat is de weg waar je uiteindelijk nooit met spijt op terug zult kijken. Integendeel!
