Wie kent het niet… het sprookje van de kleine zeemeermin. En dan bedoel ik het originele sprookje van Hans Christian Andersen, niet de Disney-versie. Wist je dat dit sprookje ook heel veel vertelt over leven vanuit je DNA? Over hoe je zo verblind kunt zijn dat je zoekt wat je nooit vindt.
Eerst voor degenen die hun geheugen nog even willen opfrissen: het sprookje over de kleine zeemeermin.
Het is eigenlijk een heel treurig verhaal. De zeemeermin is steeds bezig met iets dat ze (nog) niet heeft. Eerst wil ze dolgraag naar boven, maar moet ze wachten tot ze oud genoeg is. Ze heeft een staart, maar ze wil benen. Ze wil trouwen met de prins, maar de prins trouwt met een ander. En zo eindigt de zeemeermin uiteindelijk in het schuim van de golven.
Het past niet
Als je het sprookje leest, zie je dat de kleine zeemeermin dingen wil die eigenlijk helemaal niet bij haar passen. Ze passen niet bij haar DNA. Zo wil ze benen, terwijl een zeemeermin nu eenmaal een staart heeft. Ze wil aan land, terwijl een zeemeermin normaal gesproken in de zee leeft.
Powervrouw
Aan de ene kant kun je haar bewonderen. Ze laat zich door niets en niemand tegenhouden en is niet voor één gat te vangen. Ze weet wat ze wil en ze gaat ervoor. Tjonge, dat is nog eens een powervrouw!
Waarschuwing
Alleen… bereikt ze hetgene wat ze wil? Nee, dat niet. Hoe komt dat? Naar mijn idee heeft het te maken met haar doel. Ze heeft zichzelf een doel gesteld – namelijk trouwen met de prins – dat niet past bij wie ze is. Je kunt dan wel al je tijd, energie en geld in de verwezenlijking van zo’n doel steken, maar de vraag is hoe effectief dat is en wat het je uiteindelijk oplevert. Als je steeds obstakels op je weg tegenkomt, kan het een waarschuwing zijn dat je niet goed bezig bent en een andere weg moet inslaan. De kleine zeemeermin laat zich echter niet op andere gedachten brengen.
Liefde maakt blind
Vaak is datgene wat je wenst een vooruitblik naar wat je kunt bereiken in je leven of werk. Maar zoals je aan de kleine zeemeermin ziet, gaat dit niet altijd op. Het kan zijn dat je – om welke reden dan ook – zover van je DNA bent afgedwaald dat je wensen en dromen niet meer in lijn zijn met je DNA. De kleine zeemeermin was overweldigd door verliefdheid en liefde voor de prins. Dat vertroebelde haar blik. Niet alleen liefde maakt blind; ook zorgen, stress, geld en de dagelijkse structuur kunnen je blind maken. En overtuigingen, verwachtingen en angsten. Leven vanuit je DNA is dan ver weg.
Ach… het had zo anders kunnen aflopen met de kleine zeemeermin. Wie weet wat voor moois haar DNA allemaal voor haar in petto had… Maar zo is ze wel een voorbeeld van hoe het niet moet.
